Παρασκευή 26 Οκτωβρίου 2012

Τιμή και Δόξα...

Ο Ελληνοϊταλικός πόλεμος του 1940-41 (στην Ελλάδα αναφέρεται και ως Πόλεμος του 40 ή Έπος του 40) ήταν η πολεμική σύγκρουση μεταξύ Ελλάδας και συνασπισμού Ιταλίας και Αλβανίας, η οποία διήρκεσε από τις 28 Οκτωβρίου 1940 μέχρι τις 31 Μαΐου 1941, όταν και ολοκληρώθηκε η κατάληψη της χώρας. Επίσημη έναρξη του Πολέμου θεωρείται η «επίδοση του τελεσιγράφου», ενώ μετά τις 6 Απριλίου 1941, με την Γερμανική εισβολή στην Ελλάδα, όπου η Ελλάδα κλήθηκε να αντιμετωπίσει τέσσερις εισβολείς, συνεχίστηκε ως Ελληνο-ϊταλο-γερμανικός πόλεμος, ή ορθότερα επί της ουσίας Ελληνο-Ιταλο-αλβανο-γερμανο-βουλγαρικός πόλεμος.
Ο πόλεμος αυτός ήταν προϊόν της επεκτατικής πολιτικής του φασιστικού καθεστώτος του Μπενίτο Μουσολίνι που είχε εγκαθιδρύσει στην Ιταλία και που άρχισε να εκδηλώνεται με την έναρξη του Β' Π.Π. και ειδικότερα μετά τη συνομολόγηση του Χαλύβδινου Συμφώνου. Στα μέσα του 1940, ο Μπενίτο Μουσολίνι, έχοντας ως πρότυπο τις κατακτήσεις του Αδόλφου Χίτλερ, θέλησε να αποδείξει στους Γερμανούς συμμάχους του Άξονα ότι μπορεί και ο ίδιος να οδηγήσει την Ιταλία σε ανάλογες στρατιωτικές επιτυχίες. Η Ιταλία είχε ήδη κατακτήσει την Αλβανία από την άνοιξη του 1939, καθώς και πολλές βρετανικές βάσεις στην Αφρική, όπως τη Σομαλιλάνδη, το καλοκαίρι του 1940, αλλά αυτές δεν ήταν επιτυχίες ανάλογες αυτών της ναζιστικής Γερμανίας. Ταυτόχρονα ο Μουσολίνι επιθυμούσε να ισχυροποιήσει τα συμφέροντα της Ιταλίας στα Βαλκάνια, που ένοιωθε ότι απειλούνταν από τη γερμανική πολιτική από την στιγμή που η Ρουμανία είχε δεχθεί την γερμανική προστασία για τα πετρελαϊκά της κοιτάσματα.
Τις πρώτες πρωινές ώρες της 28ης Οκτωβρίου του 1940, ο Ιταλός Πρέσβης στην Αθήνα, Εμανουέλε Γκράτσι επέδωσε ιδιόχειρα στον Έλληνα Πρωθυπουργό Ιωάννη Μεταξά, στην οικία του δεύτερου, στην Κηφισιά, τελεσίγραφο, με το οποίο απαιτούσε την ελεύθερη διέλευση του Ιταλικού στρατού από την Ελληνοαλβανική μεθόριο, προκειμένου στη συνέχεια να καταλάβει κάποια στρατηγικά σημεία του Ελληνικού Βασιλείου, (λιμένες, αεροδρόμια κλπ.), για τις ανάγκες ανεφοδιασμού και άλλων διευκολύνσεών του για τη μετέπειτα προώθησή του στην Αφρική. Μετά την άρνηση του Πρωθυπουργού (το περίφημο «όχι»), ιταλικές στρατιωτικές δυνάμεις άρχισαν τις στρατιωτικές επιχειρήσεις εισβολής στην Ελλάδα.
Ο Ελληνικός Στρατός αντεπιτέθηκε και ανάγκασε τον ιταλικό σε υποχώρηση και μέχρι τα μέσα Δεκεμβρίου, σχεδόν το ένα τέταρτο του εδάφους της Αλβανίας είχε καταληφθεί από τους Έλληνες. Η αντεπίθεση των Ιταλών, το Μάρτιο του 1941, απέτυχε, με κέρδος μόνο μικρές εδαφικές εκτάσεις στην περιοχή της Χειμάρρας. Τις πρώτες μέρες του Απριλίου, με την έναρξη της γερμανικής επίθεσης, οι Ιταλοί ξεκίνησαν και αυτοί νέα αντεπίθεση. Από τις 12 Απριλίου, ο Ελληνικός Στρατός άρχισε να υποχωρεί από την Αλβανία, για να μην περικυκλωθεί από τους προελαύνοντες Γερμανούς. Ακολούθησε η συνθηκολόγηση με τους Γερμανούς, στις 20 Απριλίου και με τους Ιταλούς, τρεις μέρες αργότερα, οι οποίες περαίωσαν τυπικά τον ελληνοϊταλικόγερμανικό πόλεμο.
Η απόκρουση της ιταλικής εισβολής αποτέλεσε την πρώτη νίκη των Συμμάχων κατά των δυνάμεων του Άξονα στη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου και ανύψωσε το ηθικό των λαών στη σκλαβωμένη Ευρώπη. Πολλοί ιστορικοί υποστηρίζουν ότι η νίκη των Ελλήνων επηρέασε την έκβαση ολόκληρου του πολέμου, καθώς υποχρέωσε τους Γερμανούς να αναβάλουν την επίθεση κατά της Σοβιετικής Ένωσης, προκειμένου να βοηθήσουν τους συμμάχους τους Ιταλούς που έχαναν τον πόλεμο με την Ελλάδα. Η καθυστερημένη επίθεση τον Ιούνιο του 1941, ενέπλεξε τις γερμανικές δυνάμεις στις σκληρές συνθήκες του ρωσικού χειμώνα, με αποτέλεσμα την ήττα τους στη διάρκεια της Μάχης της Μόσχας.
Πηγή: Βικιπαίδεια

Τρίτη 16 Οκτωβρίου 2012

Η ΕΚΔΡΟΜΗ ΜΑΣ!!!




(Λίμνη Πλαστήρα-Περτούλι- Νεραϊδοχώρι-Ελάτη-Καλαμπάκα-Μετέωρα)

Η Μονή Κορώνας
 Μια ευχάριστη έκπληξη μας περίμενε, ειδικά όσους επισκέπτονταν για πρώτη φορά την περιοχή. Καθώς αφήναμε πίσω μας την πεδιάδα της Καρδίτσας, ήταν χάρμα οφθαλμών αυτό που αντικρίζαμε μετά από λίγα χιλιόμετρα. Μόλις ανεβήκαμε το μικρό οροπέδιο που σαν σκαλο­πάτι συνδέει τον επίπεδο κάμπο με το ορεινό «τείχος» των Αγράφων, αμέσως το τοπίο αλλάζει: Ορεινή βλάστηση, δασωμένοι λόφοι και απότομες πλαγιές. Αυτό, όμως, που εντυπωσιάζει και τελικά κλέβει την παράσταση είναι το καταλυτικό γαλάζιο της λίμνης, που στα ατάραχα νερά της διαγρά­φεται όλη η γοητεία των Αγράφων.
Ο δρόμος κινείται περιμετρικά της λίμνης, σε μικρή απόσταση από τις όχθες, και περνά από τα περισσότερα χωριά.
Επισκεφτήκαμε την επιβλητική Μονή Κορώνας, γαντζωμένη σε βράχο, κτίσμα του 16ου αιώνα, (αλλά δυστυχώς ήταν κλειστή). Ο δρόμος μας συνεχίζει με αρκετές στροφές για το φράγμα, έργο που «τιθάσευσε» τον ποταμό Μέγδοβα, το οποίο πρώτος οραματίστηκε ο Νικόλαος Πλαστήρας.
Το φράγμα στη λίμνη
Δεύτερη μέρα εξόρμησης και αρχίζουμε ν' ανεβαίνουμε προς το Περτούλι. Περνώντας τα περτουλιώτικα λιβάδια γεμάτα με έλατα θα ξεπροβάλει το Περτούλι  πνιγμένο στα έλατα σε υψόμετρο 1100μ. και θα καταλήξουμε στο Νεραϊδοχώρι. Συνεχίζοντας την εκδρομή μας περνάμε από την Ελάτη που είναι χτισμένη σε υψόμετρο 900μ. στις πλαγιές του Κόζιακα, περικυκλωμένη από πυκνά δάση από έλατα, πετρόχτιστα σπίτια και μαγαζάκια με είδη λαϊκής τέχνης που συνθέτουν μια πανέμορφη εικόνα.
Η φύση έχει διατηρηθεί αναλλοίωτη με άγρια χλωρίδα και πανίδα. Τα καθαρά νερά των πηγών και των ποταμών  (εδώ πηγάζει ο Ασπροπόταμος, ο γνωστός Αχελώος), τα πυκνά δάση από έλατα, οξιές, πεύκα, βελανιδιές είναι μοναδικής ομορφιάς. Εδώ τα ορεινά χωριά των Τρικάλων θυμίζουν κάτι από Ελβετία & Άλπεις.
Θα περάσουμε την πανέμορφη Πύλη Τρικάλων με το τοξωτό γεφύρι

Η Πύλη βρίσκεται στην είσοδο της πεδινής περιοχής της Θεσσαλίας προς τα ορεινά της Πίνδου. Τα δύο αντικριστά βουνά: Κόζιακας και Ίτανος που διαχωρίζονται από τον Πορταϊκό (Πορτιάτη) ποταμό σχηματίζουν μία φυσική μεγαλόπρεπη Πύλη, απ’ όπου και το όνομα της κωμόπολης.
Στην Πύλη επισκεφτήκαμε  τη μοναδική βυζαντινή εκκλησία η οποία βρίσκεται απέναντι, την Πόρτα-Παναγιά που χρονολογείται από την εποχή της Άννας Κομνηνής (1283 μ.Χ.). Χαρακτηριστικό αυτής της εκκλησίας είναι ότι έχει τοποθετημένες εκατέρωθεν  της Κύριας Πύλης στο ιερό, τις εικόνες της Παναγίας και του Χριστού ανάποδα. (Δηλαδή δεξιά η εικόνα της Παναγίας και αριστερά του Χριστού.) Οι ίδιες δε εικόνες είναι μοναδικές, ολόσωμες, κατασκευασμένες από πολύχρωμες ψηφίδες. Στη συνέχεια κατευθηνθήκαμε στην πόλη των Τρικάλων.
Η Επίσκεψη στην πόλη και στο κάστρο σε αποζημιώνει.  Αμέτρητες οι ομορφιές αυτού του τόπου… Ενός τόπου ευλογημένου…
Ελάτη

Στην Πύλη με φόντο το τοξοτό γεφύρι
στα Τρίκαλα
Τελευταίος μας σταθμός  δεν θα μπορούσε να είναι άλλος από τα Μετέωρα. Ένα μοναδικό κομψοτέχνημα της φύσης, σμιλευμένο θαρρείς από χέρι καλλιτέχνη... Εκεί όπου το θρησκευτικό συναίσθημα συναντά την τελειότητα της φύσης! Τα Μετέωρα αποτελούν, μετά το Άγιο Όρος, ένα μοναδικό σε ομορφιά γεωλογικό φαινόμενο και ένα σημαντικό μνημείο της Ορθοδοξίας. Τα θεόρατα βράχια των Μετεώρων δεσπόζουν επιβλητικά πάνω από την Καλαμπάκα.  Αυτό το μεγαλούργημα της φύσης αποκαλύπτει όλο του το μεγαλείο αιώνες τώρα.

Από τα 24 μοναστήρια σήμερα λειτουργούν τα 6 ενώ τα υπόλοιπα 15 είναι ακατοίκητα και ερειπωμένα. Οι Ιερές Μονές της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, της Αγ.Τριάδας, του Αγ.  Νικολάου του Αναπαυσά, και του Βαρλαάμ είναι αντρικές ενώ η Ιερά Μονή Ρουσάνου και Αγίου Στεφάνου γυναικείες.
Εδώ η 3ήμερη απόδρασή μας τελειώνει με τις καλύτερες εντυπώσεις!